به بهانه ی هفته ی دفاع مقدس شعری از بی بی سمانه رضایی...
"نسل ما..."
گفتم از زندگی بگویم و از
سرگذشت نگفته ی وطنم
بگذرم از حواشی دنیا
نسل خود را معرفی بکنم
من به نسل عبور منسوبم
نسل پیتزا و بستنی قیفی
شک به آزاد راه دانشگاه
نسل تحقیق های تالیفی
نسل چشم انتظار نامه رسان
نامه از زخم می رسد یا مرگ؟
نسل از صبح غصه خوردن و عصر،
صف کشیدن برای کالا برگ
نسل تشویش گربه از آژیر
اوج پرواز موش با موشک
نسل هر بار لب گزیدن و اشک
در جواب سوال یک کودک:
"این که آماده شو بیا لب مرز
پدرت را بگیر ، یعنی چه؟
بقچه ای استخوان و زخم و درد
آه مادر ! اسیر یعنی چه؟"
گفتم اشکی بریزمش اما
پیش چشم شما نمی شد که!
پدرم قد بلند بود آقا
توی این بقچه جا نمی شد که!
نسل مبهوت از عبور قطار
نسل استاد های پروازی
دل به دریا زدیم و دریا شد
غرق "صیاد های شیرازی"
مرگ شیطان کوچکی بود و
رانده شد از دوکوهه و سردشت
یک بهشت از فرشته ها که در آن
عشق دنبال معنی اش می گشت
حجم گلدان برای گل تنگست
بوته ای یاس از آن بهار نماند
لاله ها هم به آسمان رفتند
چیزی از کربلای چار نماند
در محیطی پر از صنوبر و سرو
سمت عشقی محاط در تقدیر
زیر سایه ، قدم زدیم و گذشت...
زندگیمان چه زود! اما دیر ...
مثل فانوس کوچکی در باد
در شبی ناگزیر و قیر آلود
دست ما باد را نگه می داشت
روشنی از "چراغچی" ها بود
خشم دریا سیاه بود ولی
توی هر برکه عکس ماه افتاد
ان قدر خوب شکل بد شد که
آسمان هم به اشتباه افتاد
سنگ آزادگی به سینه زدند
عده ای بی سواد موذی که...
هی گرسنه شدند و هی خوردند
نان خود را به نرخ روزی که...
قیمت نان سفره شان خون بود
قیمت خنده هایشان فریاد
میل گرد ستون خانه شان
هر تفنگی که بر زمین افتاد
مار های شرور می دانند
پای این گنج ما نگهبانیم
شر ضحاک ها که چیزی نیست
تا دم مرگ "کاوه" می مانیم
بعد عاشق کشی بقیه ی عشق
با غم و زجر های بی درصد
مرد و مردانه مانده اند که ما
نسل ایثار یادمان باشد...
آخرین یادگارهای جنون
پشت دیوار زندگی گیرند
شب به شب با تشنج و سرفه
روزها زنده زنده می میرند
خاطر نوبهار و باران جمع
دشت آلاله را ملخ نزده ست
کل تاریخ این دیار صبور
واژه در واژه زخم مستند ست
پشت سبزو سپید بیشه مان
دشمن بچه گرگ هم داریم
نیست بالاتر از سیاهی رنگ
یک خدای بزرگ هم داریم
نذر آرامش طنین صدات
هرچه فریاد مانده توی گلو
نسل من! بغض خسته را بشکن
جان تنها امید ، شعر بگو

وبلاگ های به روزشده:
کانون شعر و ادب دانشگاه فردوسی: